Wetenschappelijke onderbouwing
De werking van Decupré matrassen
In de wetenschappelijke studie ‘Drukreducerende eigenschappen – speciaal op hielen en sacrum – van 4 typen AD matrassen’ van L. van Osch en J. Meijers, gepubliceerd in WCS nieuws, jaargang 29, no. 2, juni 2013, wordt de druk op hielen en sacrum van de Decupré 2000 matras vergeleken met een gewoon visco-elastisch traagschuim matras en twee, volgens de studie, veel gebruikte luchtsystemen van de firma Arjo Huntleigh.
Citaat uit bovengenoemde studie:
‘Vele factoren zijn medebepalend voor het risico op het ontwikkelen van decubitus. Het voorkomen ervan zou zich moeten toespitsen op het minimaliseren van druk op de risicoplaatsen. Vele matrassen claimen deze eigenschap,maar voor slechts weinigen bestaan hiervoor ondersteunende wetenschappelijke data.’
Tabel 1 uit: bovengenoemde studie van L. van Osch en J. Meijers
‘Tabel 1 toont de waarden voor de verschillende matrassen voor de hielen. Hieruit valt op te maken dat het D2 matras (Decupré 2000) geen druk genereert op de hielen. In vergelijking met de andere matrassen zijn deze waarden in alle gevallen statistisch significant lager. Van de andere matrassen bereiken zowel het WL (Nimbus 3) matras alsook het LA ( Breeze) matras voor de lage gemiddelde waarden een statistisch significant lagere druk dan het VE (Triplos 2) matras. Alle andere onderlinge vergelijkingen zijn niet statistisch significant verschillend.’
‘In figuur 8 is te zien hoe de drukspreiding rondom het sacrum eruit ziet. Bij het VE matras is ter hoogte van het sacrum de absolute piekdruk waarneembaar. Het effect van het wegnemen van het speciale omkleedde sacrumstuk uit het D2 traagschuimmatras, is eenvoudig waar te nemen. Nagenoeg geen druk op het sacrum en een verplaatsing van deze druk naar het hele omliggende weefsel. De meest recente decubitus richtlijn adviseert echter om geen hulpmiddelen met uitsparingen en/of ring- of donutvormige hulpmiddelen in te zetten (16). De gedachte bestaat dat hierdoor de omringende druk dermate hoog zal worden dat ischemie optreedt, veelal het ‘zwembandeffect’ genoemd. Het huidige onderzoek toont echter aan dat dit voor het D2 matras niet verdedigbaar is. Het lokaal drukweghalen geeft hier een drukspreiding richting onderrug en bovenbenen. Het is aannemelijk dat de zeer geringe druktoename rondom het sacrum geen schadelijke plaatselijke effecten zal hebben, ook al omdat zich hier geen uitstekende botdelen vergelijkbaar met het sacrum bevinden.
Figuur 8 uit: bovengenoemde studie van L. van Osch en J. Meijers
